رضاعت از برم چندانکه گردم پیر می جوشد

چو آتش می شوم خا کستر اما شیر می جوشد

ندارد مزرع دیوانگان بی ناله سیرابی

همین یک ریشه از صد دانهٔ زنجیر می جوشد

دلم مشکن مبادا نقش بندد شکل بیدادت

زموی چینی اینجا خامهٔ تصویر می جوشد

چه دارد انفعال طبع ظالم جز سیه رویی

عرق از سنگ اگربی پرده گردد قیر می جوشد

تبرا از شلایینی ندارد طینت مبرم

ز هرجایی که جوشد خار دامنگیر می جوشد

نفس سوز دماغ شرح و بسط زندگی تاکی

به این خوابی که دارم پا زدن تعبیر می جوشد

سراغ عافیت خواهی به میدان شهادت رو

که صد بالین راحت از پر یک تیر می جوشد

در این صحرا شکارافکن خیال کیست حیرانم

که رقص موج گل با خون هر نخجیر می جوشد

ز صبح مقصد آگه نیستم لیک اینقدر دانم

که سرتاپای من چون سایه یک شبگیر می جوشد

مگر از جوهر یاقوت رنگ است این گلستان را

که آب و آتش گل پر ادب تاثیر می جوشد

دماغ آشفتهٔ خاصیت، پنجاب وکشمیرم

که بوی هر گل آنجا با پیاز و سیر می جوشد

به ربط ناقصان بیدل مده زحمت ریاضت را

بهم انگورهای خام در خم دیر می جوشد